Nico, Thiago en Mark in het Khao Yai National Park

Yeah we zijn weer terug in Bongkak! Tussendoor zijn we nog even naar het Khao Yai National Park geweest, een van de best onderhouden parken van heel Azie..dus dat belooft wat:D.

Het was 2 1/2 uur reizen vanaf Bangkok naar het plaatsje Pak Chong en vanaf daar nog 40km met een truck.

In Pak Chong gingen we meteen naar de eerste de beste internet cafe (Mark is een beetje verslaafd aan een stom aziatisch dans spel).
Voordat we een stap in het cafe konden zetten sprak een thaise vrouw ons aan. Ze vroeg waar wij vandaan kwamen (in gebrekkig engels), "Holland" was ons antwoord. "Polders!" zei ze... Mark en ik keken elkaar aan of we dat nou goed hadden gehoord: "Did u say polders"? vroegen we haar. "Yes" zei ze. En daarna begon ze in het Nederlands te praten. Wij stonden helemaal paf. Ze heeft een hollandse man en is nu op vakantie in Thailand. Ze legde uit waar en wanneer onze vervoer naar het Park vetrok, heeeel handig!.

Nadat Mark zijn spelletje gespeeld had en ik klaar was met strunen over de markt (niks gekocht btw) was het tijd om naar de bus / truck te gaan. Hij zat al aardig vol en er kwamen steeds meer mensen bij, waaronder ook 1 Farang / buitenlander (Thais uitgesproken: Falang). Deze Falang genaamd Thiago uit Brazilie vroeg ons hoe daar te komen en vanaf dat moment zijn we eigenlijk de hele tijd met elkaar opgeschoten. Zijn broer woont in Thailand, daarmee reist hij al 4 maanden mee door Vietnam, Cambodja en Thailand. Deze keer is hij op zn eigen houtje gegaan.

Eenmaal aangekomen in het park kwamen we voor 2 verassingen te staan. Eerst de prijzen voor entree:
40
Foreigner 400
Dat wil zeggen... een BUITENLANDER moet 10x zoveel betalen om in het park te komen (in het park zelf waren er zelfs een paar Thaise mensen die het echt asociaal vonden)... we wisten vooraf niet de prijzen en dat het verschil met Thaise mensen ook nog zo groot is vonden we helemaal raar... maar we hadden geen keus dus het zat wel snor.

Meteen daaropvolgend een tweede verassing: Het visitors center (waar we een slaapplek moesten regelen) was 20km van de entreeloketjes vandaan. Er reden tussen de entree en de plaats van bestemming geen taxi's of bussen en dus kwamen de mensen vanuit het park meteen met het voorstel om een auto te huren voor 400 bath (8 euro) per dag. Maar wij houden van keus en zochten naar andere mogelijkheden. Overlegde met z'n 3en wat te doen en de conclusie was: LIFTEN!

We hebben totaal een half uurtje langs de weg gezeten, na de 5de auto werden we meegenomen..YES! Het begon ook meteen keihard te regenen. Zeiknat kwamen we aan bij het visitors center, daar wilde we tentjes huren...maar de kampeerplaats was nog eens 10km van het visitors center vandaan, BALEN!. We hadden de keus om in een houten blokhut te slapen, zonder bedden..op het hout dus (maar inculsief dak boven je hoofd). Daar moesten we nog even over nadenken. Nadenken en eten gaat goed samen, dus we gingen naar het restuarant. Daar ontmoeten we een groepje nuchtere Hollanders uit Zwolle. Na het eten vroegen ze of we mee wilden op nachtsafari, uhm why not!

Anderhalf uur hebben we in een truck gezeten en alleen maar naar herten gekeken. Echt het stikt er van. Dat viel dus erg tegen.

Eenmaal terug gekomen van de safari moesten we nog onze slaapplek regelen. Wij betaalde ieder 50 bath en de man legde ons vaag uit waar we naartoe moesten. Een paar stappen van het gebouw vandaan zag ik opeens 3 hele grote stekelvarkens. Echt moeilijk groot! Door mijn enthousiaste reactie renden ze natuurlijk meteen weg en konden we geen foto's meer maken. We liepen weer verder en kwamen bij een groepje bungalow huisjes en bekeken of onze accomodatie daartussenstond. We zagen daar een heel mooi bungalow en waren er zeker van dat het nooit onze bunker kon wezen maar toch even wezen kijken. Na bungalow nr 105 goed geinspecteerd te hebben kwamen we tot de conclusie dat we makkelijk erin konden via het raam (alleen een hor die gemakkelijk open te krijgen was deed ons de weg versperren). Eenmaal binnen gekomen zagen we daar 3 prachtig opgemaakte bedden...PERFECT.

We stonden de volgende morgen vroeg op en maakte ook de bedden netjes op (achteraf bleek dat de bungalow 2500 bath per nacht kostte). Nu het licht was, was het makkelijker om onze echte slaapplek te vinden. Daar hebben we nog wat gechilled en een beetje overlegd wat te doen die dag.
We wilden graag de watervallen zien. Die waren 15 km van ons huisje vandaan, dus dat werd weer hiken!. Na een paar minuten zaten we lekken in de achterbak van de truck, wind door de haren (het beetje wat ik heb) en gaan!. Waar de weg splitsen werden we afgezet, vanaf hier was het nog 8 km.
Na uitgestapt te hebben zag ik bloed door mn schoenen heen (zie foto), how could that be! Dus ik doe mn schoenen uit en wat zie ik, een verdomde parasiterende bloedzuigertje (Een van de velen die nog zullen komen:S, we werden al gewaarschuwd dat in de regenseizoen heel veel bloedzuigers waren maar dit sloeg echt alles).

Na de bloedzuiger eraf gehaald te hebben (Thiago wou ze niet doden hebben. Mark heeft Thiago de bioloog minstens 20 keer gequote: "It just wants something of your blood") kozen we ervoor om te gaan lopen, en hopen dat we opgepikt worden. Na een uurtje lopen was er nog geen auto gepasseerd, maar we werden wel vergezeld door bavianen die wel allemaal wegrende wanneer we te dicht in de buurt kwamen!

Een paar km voor de waterval kwam er een auto langs en die pikte ons meteen op, owww wat zijn Thaise toch goede mensen. Mark zat bij me op schoot omdat de hele achterbank met eten was gevuldt.

De waterval was echt heeel mooi, het is het bekenste waterval van het park omdat daar een scene van de film The Beach heeft afgespeeldt. Leonardo Di caprio zou er vanaf gesprongen hebben, daar geloof ik geen want het was echt heeel hoog!

Na wat gezwommen te hebben zaten we nog een uurtje te chillen. Het geeft zo'n rustgevend gevoel in zo'n omgeving. Onder het chillen zei Thiago heel droog: look there is a lizzard. Een mega grote leguaan zat op een steen (zie foto). Mark heeft heel veel moeite moeten doen om deze foto zo te krijgen. De leguaan loopt snel weg als je het te snel benaderdt dus de tactieck was elke keer 3 pasjes en dan weer een hele tijd stokstijf niet bewegen en daarna weer 3 pasjes enz. tot hij ongeveer een meter van de leguaan was (die het overigens ook wel intressant vond).

We kregen honger van het niks doen dus gingen we wat eten. Vanuit het restaurant zagen we een bordje met: Orchid Waterval 2.7km. Na het eten gingen we het pad volgen. We kwamen midden in de jungle terecht, maar het pad was makkelijk te volgen omdat het aangegeven werd met rode verf op de bomen. Maar na een tijdje zagen we ook oranje lintjes, we kozen ervoor om toch voor het rood te gaan. We hebben zeker wel 2 uur lang gelopen (vooral heuvel op). Het schoot niet erg op omdat we om de paar honderd meter wel iets moois zagen wat de moeite waard was om te bestuderen en fotos van te maken. Uiteindelijk kwamen we terecht in een soort vallei.. we wisten niet echt wat we moesten doen. In de verte zagen we een Thaise vlag, en waar een vlag is, is een huis. In het huisje zat een man rustig zijn boekje te lezen. Hij vertelde dat er geen weg is in de buurt dus moesten we hetzelfde pad weer volgen. Dat was een tegenvaller. Lopen door de jungle is erg vermoeiend, het was erg benauwd en warm. Na wat water en koekjes moesten we weer terug lopen.
We wilden zo snel mogelijk weer terug zijn want we moesten ook nog terug hiken. Als we te laat aankomen op het parkeerplaats is de kans groot dat er geen bezoekers meer zijn. Dus we hadden de vaart er aardig in..binnen een half uur waren we terug. We liepen naar het parkeerplaats en daar stond een auto die net van plan was te vertrekken..we konden nog net instappen. Een van de passagiers was een Deense man. Hij woonde al 10 jaar in thailand, maar sprak nog geen woord Thai. Hij vertelde dat de olifanten snachts en smorgens 6uur actief zijn.

Het was de heledag droog gebleven, dus ik stelde voor om een kampvuurtje te maken en daar ons avondeten op te bereiden. We kochten wat maiskolven en bananen bij het restaurant. Het duurde maar een uur voordat de maiskolven klaar waren... maar het was het wel waard! De bananen waren ook goed te pruimen.

Na de bbq gingen we vroeg naar bed omdat we de volgende dag de olifanten wilden spotten. Ik lag heerlijk te slapen maar Mark kon haast geen oog dicht doen aangezien ie aangevallen werd door een bloedzuiger in z'n bed en deze niet kon vinden om te doden... het beest kruipte dus nog ergens rond op zoek naar bloed.

Moeizaam kwamen we rond half 6 uit bed, met slaap in de ogen realiseerde we dat het niet mogelijk was om een fiets te huren (eigenaar sliep nog) en was nog geen hond wakker dus hiken ging ook niet. Wie al wel wakker waren, dat waren de de bavianen.. ze waren mooi aan het spelen in de bomen en op het dak. En opeens zagen we aapjes van een heel ander soort, gillend de heuvel af rennen. Ze hadden allemaal een mooi uniformpje aan en waren 1.50m gemiddeld. Het waren (basisschool) leerlingen op schoolreisje, en ze deden hun dagelijkse ochtendgymnastiek..erg grappig om naar te kijken.

Ook op de weg naar onze hut was er een hele stoet bavianen die ook aan ochtendgymnastiek (in de bomen) deden. Er zaten er 2 niks te doen op de weg. Deze 2 zagen er heel lief uit, en tam. Dus ik liep rustig naar zo'n baviaan toe die op de weg zat, hij gaapte een beetje en het deed hem niet zoveel. En opeens begon hij me achterna te rennen en wilde me aanvallen. Als een gek rende ik ook weg en door de modder gleed ik uit en heb nu een mooie schaafwond als herinnering.

In de hut hebben we allen nog op de houten planken liggen slapen. Dat slaapt redelijk goed moet ik toegeven. Daara waren we aan het nadenken om naar de hoogste waterval van het park te gaan (60 meter). Maar het leek ons onverstandig want het zou heel veel tijd kosten en veel onzekerheid of we wel optijd terug konden komen. Want we wilden graag weer terug naar Bangkok om de reis naar het zuiden van Thailand te regelen.

Dus we gingen hikend (40km in 1 stuk door. de man was echt een hero!) terug naar Pak Chong. Vanuit hier de bus genomen terug naar Bangkok.