Wie kan een mooie titel bedenken

Hehe eindelijk heb ik het te pakken. Na 2 1/2 week alles gegeten te hebben, van fruit met schil tot vis van de grill heb ik het toch te pakken.. DIARREE!!

In Luang Nan Tha waren we nog 2 dagen wezen trekken. We zijn naar Luang Nan Tha gegaan met de gedachte: het is nog niet zo toeristisch en in de lonely planet (reizigers bijbeltje) staat dat de trekken daar heel minimaal zijn qua aantal. Mark had niet heel veel zin om met een grote groep te gaan (ik trouwens ook niet), omdat er vaak mensen tussen zitten die je niet liggen. Op een avond zijn we naar 2 bureaus gegaan voor info. Uiteindelijk kozen we voor de trekking door de jungle naar een dorpje waar een eeuwenoude stam leeft, de Akha. Tijdens het inschrijven waren we nog maar met z'n 2en, daar kwam Jacqueline (heel toevallig een Nederlandse) nog bij.

We stonden lekker vroeg op om uit te checken en spullen te kopen voor de trek. We waren er helemaal klaar voor na een stevig onbijt en op het nippertje nog een regenjas weten te bemachtigen (uiteindelijk kwam hij ook erg goed van pas).

Na een half uurtje in de tuktuk gezeten te hebben wisten we wat meer over jacqueline, ze is een docente en geeft Engels, 2 jaar in china voor een flutloon les gegeven en nu reist ze door laos en vietnam. Ze was erg aardig maar het blijft in je achterhoofd spoken..ze is wel docent Engels.

Ponsak (onze gids) maakte aan het begin van de trek voor ieder een mooie wandelstok (uiteraard van bamboe) en we konden er tegenaan. Het was heeeeel erg modderig, glad en het ging heuvel op en heuvel af..met een afgrond naast je waar je bang van wordt. Na tig keer uitgegleden te zijn...vallen en opstaan hadden we de smaak te pakken.

Onderweg gaf Ponsak (in goed engels) informatie over de bloemen en planten. Zijn ze eetbaar ja of nee. zo ja, dan proefde we het goedje en vaak was het nog te eten ook.

Op de helft kregen we een stevige lunch van sticky rice, buffalovlees, eggplant (smaakt naar andijvie), gebakken bamboe met gehakt erin en boontjes. Je eette met je handen en het eten was Eeerg lekkerrr!

De omgeving waar we liepen was heel erg mooi maar je moest zoveel mogelijk op het paadje letten anders ging het mis :P en opeens stond Ponsak stil en wees naar een boom, SNAKE riep hij. En ja hoor het was een gif groene giftige boomslang, ongeveer 1 meter lang. We hadden deze slang ook al in Bangkok gezien maar dan veilig achter glas, dit was natuurlijk en veeeel vetter.

De rest van de tocht hebben we eigenlijk alleen maar buffolopoep en wilde zwijnen, vlinders en toffe insecten (waar niemand de naam van wist)gezien:D.

En uiteindelijk zagen we in de verte the Akha Village.. dan denk je dat je er bijna bent maar dat viel vies tegen.

Na nog een uur gelopen te hebben kwamen we als een stelletje moerasmonsters aan. Mijn schoenen waren gewoon klompen van modder en mijn hele broek was vies (ik was eigenlijk wel meeste vies van allemaal).

Het dorp was zo'n mooie locatie gevestigd. Op de toppen van een aantal bergen stonden tientallen bamboe hutjes, en omdat het erg bewolkt was zaten we leterlijk in de wolken.

Ik gok dat we rond half 5 aan kwamen, de bewoners waren voornamelijk nog aan het werk dus het was nog erg rustig. We gingen bij het douche (1 kraantje op schouder hoogte) de klompen modder van de schoenen afhalen..en een voor een kwamen er nieuwschierige kinderen tevoorschijn.

Daarna gingen we naar ons bamboe hutje toe om uit te rusten aangezien we de hele dag door de modder hadden gelopen wat nogal vermoeiend is.

Terwijl wij een tukkie deden bereidde Ponsak het avondeten. Hij was alleen al 2 uur bezig om het vuur tot roodgloeiend te brengen i.p.v. gewoon vuur. Het eten was weer heel erg lekker...en veel!:D.

Na het eten nog even uitbuiken. Tijdens het uitbuiken zei jacqueline (alweer..de hele reis eigenlijk al): Nu zou ik wel een biertje lusten. Wat ik al vertelde... je blijft met de gedachte dat ze docente is. Dus ik kon het niet laten en ik antwoordde: Dat zei mijn Engelse leraar ook altijd. Mark en ik hielden het niet meer.

Daarna gingen we het dorpje verkennen Nu was er meer leven want de bewoners kwamen terug van de rijstvelden. Het was nu nog veel glibberiger omdat het weer geregend had. Ik op mijn sandalen met profiel kon me nog redelijk staande houden, maar Mark daarinegen had zijn slippers aan (die hij na 50 meter aan de kant had gezet). Nu liep hij op zijn bloten voeten de heuvels op en af..het was puur entertainment/komedie voor de Akha mensen. Mark was continue bezich niet te vallen,en vele ogen waren op hem gericht (ze hoopte natuurlijk allemaal dat hij op zn muil zou gaan). Hij is wel een paar keer uitegleden wat voor veel gelach zorgden.

Na een tijdje kwam er een groepje vrouwen terug van de velden, de eerste vrouw die ik zag had hele rode tanden + speeksel..eerst dacht ik dat het bloed was. Toen zag ik dat de andere vrouwen het ook hadden, dat was voor mij een groot vraagteken. Gelukkig hadden we Ponsak nog, hij vertelde dat deze vrouwen op bepaalde blaadjes kauwen waardoor een stof vrijkomt die zorgt voor sterke tanden. Bepaald geen Prodentglimlach maar je zag wel dat ze alle tanden nog hadden. Daaruit kwam nog een vraag, waarom hebben alleen vrouwen het. Jacqueline vertelde dat als een vrouwe zwanger is, dat het ten koste kan gaan aan het gebit ofz. En in dit dorp is het normaal om rond de 6 kinderen te krijgen.

Na een tijdje lopen hadden we alles wel gezien en gingen we terug naar het hutje. Daar hebben we een uurtje gekaart en toen kwamen de er een groep meiden en jongens ( rond de 17 jaar ) naar het hutje. Ze spraken alleen maar Akha en Lao .. dus een echt gesprek hadden we nie, maar ze vonden mn filmpjes op de videocam erg interessant. Daarna kregen we een niet onprettige massage van de meiden. De jongeren waren daarna best snel verdwenen..

toen kwamen er 2 ouderen de hut in met Lau Lau. Dat werd dus weer een gezellig avondje praten en drinken. Een van de mannen had mark zijn aansteker gevonden (de akha 's zijn erg nieuwsgierige mensen hadden we al gemerkt). De aansteker bevat een led lampje die we soms gebuiken, en als je het knopje indrukt voor vuur zeg maar...krijg je een disco van blauw en rode lichtjes (heel kitch/fout). Hij haald het uit elkaar en zette het in elkaar en was er zeker 5 minuten mee zoet. Echt mooi om naar zo'n man te kijken.

Na 2 flessen met zn 5e leeg gedronken te hebben was het toch tijd om te slapen, morgen zou het een zware dag worden (17km lopen).

Ik werd snachts 'wakker' van een erg zure lucht, ik had gekotst da wist ik wel maar niet dat ik mn broer onder gekots had :D. Toen ging ik maar naar buiten om daar achteruit te eten. Die verdoemde Lao Lao, de eerste keer zij ik al dat ik er nooit meer aan zou beginnen..maar in zo'n groepje is het zo gezellig om mee te doen.

Ik kwam terug en mark had alles al schoongemaakt met wc papier (dan ben je toch blij dat je een grote broer heb, zonder een kik te geven heeft ie het opgeruimt) en had zijn eau de toilet gebruikt dus het rook heerlijk. Jacqueline had helemaal niet zoveel meegekregen van het geheel omdat ze op de toilet zat...ze kwam terug en zei: o wat ruikt het hier lekker!.

Volgende dag een hoofd (kater), maar er moest gegeten worden. De nacht ervoor had ik al ruimte gemaakt dus ik kon wel lekker veel op.

En rond 11 uur gingen we weer terug. Mark en ik voelde ons heel goed, we zongen, maakte grapjes etc. maar Jacqueline was meteen vanaf het begin af aan een beetje down van de Lao Lao.

Na een paar uur lopen in de zon verging het lachen mij een beetje en begon ik de Lao Lso te voelen. Na elke stop hunker je weer naar de volgende.. en als je achterom kijkt zie je nog steeds dat KUT DORP. Als je kris kras heuvel op heuvel af loop schie he gewoon niet op, maar je legt wel veel km af.

Het laaste stuk was het mooiste stukje natuur wat ik van laos gezien.. prachtige hoge bomen, watervallen, jungle geluiden. Geen enkele beer gezien maar we de sporen op de bomen waar ze geklommen hebben.

Een van de laatste stoppen moest ik nodig poepen. Terwijl ik de vliegen van me afsloeg deed ik mijn poepie. Mark had de vorige nacht het papier op gemaakt :P dus ik moest het doen met: een natte steen :D!

Na nog wat wandelen kwamen bij de tuktuk, nog net voor de storm. Moe maar voldaan!

Terug in Luang Nam Tha hebben we gegeten, gechilled en daarna naar Vinodh (dat was dus die gozer van het Indisch Restaurant), daar hebben we al meerdere avonden gechilled. Daar ging de Lao Lao fles open die wij gekocht hadden in het Akha dorp. Zelf heb ik 1 doppie gedaan (erg sportief ik weet het), maar de fles ging uiteraard weer leeg. Vinodh was erg opdreef, heel enthousiast praten over dit en datjes best grappig. Ook over zijn scooter kon hij lullen als brugman..hij wilde laten zien dat hij een wheelie kon doen, moest ik wel ff bij hem achter op zitten :D HAHA dacht het niet!:D.

Ik was erg moe dus ik ging naar de hostel, mark bleef nog gezellig. Rond 3 uur kwam hij terug: 'Nico het was niks vergeleken bij jou, een vriend van Vinodh is ladyboy en hij zat heletijd aan me maar hij had gezegd tegen hem dat ie totaal niet geintresseerd was en dat het ook wel aan z'n hoofd te zien was. Zelfs toen hij wegliep ging hij met me mee en gelukkig kwam Vinodh toch wel in actie. De volgende dag zag Mark de tekening die Tui (ladyboy in kwestie) voor hem gemaakt had waar hij die avond totaal niet in geintresseerd was (zie tekening... spreekt voor zich?).

De volgende morgen werden we door Vinodh met zn pickup truck naar het busstation gebracht (hij moest toch naar de markt toe) en daar waren we heeeeeel blij mee, dat scheelde ons 80 000 kip, 7 euro, dat is veel geld in laos, ook voor ons. Daar kochten we nog een flesje Lao Lao voor hem en zijn vrienden als dank voor de leuke dagen. tijdens het wachten kwam Choi (andere gast waar we mee gechilled hadden in de woonkamer van het restaurant) speciaal naar het busstation om nog even gedag te zeggen (z'n werk ligt praktisch naast het busstation maar toch een mooi gebaar). Daarnaast nog adressen gewisseld met Jacqueline omdat zij wel fotos gemaakt heeft met een super goede camera.

We gingen met dus met de bus van Luang Namt Tha naar Luang Prabang, richting het zuiden. Als je op de kaart kijkt lijkt het een pisstukje, maar schijn bedriegt. Het was een hele nare weg in een bus met minimale vering.

Tijdens de reis ' nooit meer slapen uitgelezen' muziek luiseren. Mark had een perfecte uitzicht, een vrouw van 27 (kwamen we later achter) lag languit te slapen..dat in combinatie met dikke titten en een hobelige weg. Wij vermaake ons wel.

Bij een tussenstop hadden we wat bananen gehaald, zij had manderijen gehaald. Dat werd dus fruit wisselen en daaruit volgden zoals gewoonlijk weer een gesprek. Ze sprak helemaal geen engels dus het komt er op neer dat we gewoon een lesje Lao kregen met veel gebaren taal.

Maar terugkomend op de busreis zelf.. het leek wel alsof je 11 uur lang op een kameel zat zo voelde het. Dat betekende dus ook dat de blaas het zwaar te verduren had. Omdat de buschauffeur niet zo kien was op stops (een stop pril in het begin en een veeeeeel later) zat er niks anders op dan 1 ding.. jawel.. de fles.. gelukkig was het niet zo druk in de bus maar we waren op dat moment in gesprek met de vrouw die dus de volle aandacht op ons gericht had... en op dat momen moest ik dus heel nodig pissen en zei tegen Mark dat hij de vrouw aan de praat moest houden zodat ik met de fles iets meer achterin de bus m'n behoeften kon doen. Dit herhaalde zich 3x tijdens de reis en de fles was vol.

Tijdens de reis zat Mark over z'n kont te klagen dat die niet lekker aanvoelde. Aan de hand van gisteravond kon ik daar dus heel veel grappen over maken.

In Luang Prabang aangekomen zijn we wezen inchecken bij het eerste de beste hostel. Mark vroeg of ik z'n kont wou checken wat er nou eigenlijk mis was aangezien deze nog steeds zeer onprettig aanvoelde, resultaat van het onderzoek: Aambeien.

Na weer een moeilijke wandeling waren we aangekomen bij het restaurant van Vinodhs broer (Vinodh heeft familie door heel laos zitten die allemaal een indisch restaurant hebben met precies dezelfde menukaart en wij hebben er 3 ervan gehad).

Daarna middelen gekocht tegen de aambeien. We hadden medicijn in pil vorm en in zetpil gekocht. En wie mocht de zetpil erin stoppen--> NICO! YES. Waar broertjes niet goed voor zijn (het staat nu 1-1).

We hadden al heel snel in de gaten da Luang Prabang niet een plaats is (voor ons) om lang te blijven. Heeeel erg toeristisch met dure restaurantjes, cafeetjes, zeurende toeristen en chagarijnige bewoners.

Dus de volgende dag uitgeslapen en naar de busterminal gegaan om zo snel mogelijk naar Ventienne te reizen (hoofdstad van Laos, aan de grens van Thailand). Eenmaal aangekomen bij de busterminal kwam mark er achter dat hij zijn wandelschoenen vergeten was. We moesten 5 uur wachten op de bus dus ik heb ze (lopend= 3 uur lang) teruggehaald, dat scheelt toch weer 80 cent en ik heb wat te doen.

De busreis was veeel beter dan de vorige, ik had een giga dik boek gekocht in Lauang Prabang: De Gebroeders Karamazow. Erg moeilijk boek en slaapverwekkend (wat goed is). Alleen de jonge naast me vond dat hij zeer goed kon zingen en zong constant liedjes mee die de hele busreis (van half 7 savonds to half 8 sochtens) gespeeld werden...gelukkig viel hij in slaap. Af en toe een jankende baby maar voor de rest was het wel ok.

In vientenne heeft mark geld gewisseld. Erg lastig hoor al die munteenheden. We hebben nu de Bath (thailand) en de Kip (laos) gehad.Maar ze zette het ook nog in dollar. Alles wil je natuurlijk omrekenen in euros. 52 bath is 1 euro, 13.567 kip is 1 euro, 1 dollar is ? euro. In laos kan je ook betalen met bath maar dan moet je weer omrekenen hoeveel je terug moet krijgen en dat werkt altijd in jouw nadeel.

Met de bus van Laos naar Thailand gereden. We wilde meteen door naar bangkok met de trein, het was 11 uur toen we erachter kwamen dat de eerste trein pas om 18:20 vertrekt. Nou dan hebben we mooi alle tiet zegt mark dan. Zullen we een pilsie doen? zijt ik. Na het pilsie hadden we nog een tukkie gedaan en
uiteindelijk zaten we in de trein op naar Bangkok.

Na een paar haltes kwamen achter ons 2 meiden te zitten. Ik wilde kijken hoeveel Lao van Thais verschil (de taal).. dat had 1tje direct door en haakte daarop in. Met haar hebben we nog veel gepraat, haar nichtje (zat naast haar) was ziek en sprak haast geen engels. Ze had een spulletje wat ze de hele tijd uit een klein plastic flesje snoof. Ik had het heel veel mensen zien doen in thailand, maar dan vraag je niet direct wat dat is. Dus dit was de uitgelegen kans, het rook naar eucalyptus..erg lekker, gaat het van open in je neusholte:D.

Ik sliep na een tijdje lekker en opeens had ik die eucalyptus shit op me lip ziten..daar wordt je dus erg wakker van. Ik kijk heel kwaad naar Mark en ram hem keihard op zijn schouder. Later zei mark dat het die meiden waren.....grrrrrr vrouwen, je ken beter kippen houwen :P.

Nu zitten we dus met onze dikke bats in Bangkok (alweer) en morgen gaan we naar een national park waar we 2 nachten met tentje gaan k(r)amperen. Het schijn het mooiste national park te zijn van heel azie! dus we zijn erg benieuwd.

Daarna gaan we naar het zuiden: mooie witte zandstranden en THE FULL MOON PARTY.

Da was het weer

Lateur