kleine aziatische zwarte beer of een hippo

Ja je leest het goed..we bevinden ons niet meer in Thailand maar in Laos. Het is hier net zo mooi als het noorden van Thailand, evenveel bergen en bossen..maar de mensen zijn wel een beetje anders.

Maar eerst nog over de dagen in Chiang Rai. De dag na het uitgaan was voornamelijk op de bank hangen en chillen, niet heel erg bijzonder:D.

The next day gingen we FIETSEN (jaa de ultieme manier op je te verplaatsen, serieus!). Zonder kompas of kaart fietsten we richting de bergen. Na een half uurtje fietsen op een vlakke autoweg gingen we maar een straatje in ergens naartoe (waar naartoe wisten we niet). Dit besteende pad ging over in een rood kleurig klei pad met heuveltjes en afdalingen..echt geweldig. Keihard door de modderpoeltjes crossen (ik voelde me weer 7 jaar oud). Na een tijdje kwamen we eindelijk bij de berg maar geen pad die omhoog ging. We stopte bij een berg om ff uit te rusten, hier ging het fout. Ik keek naar boven en ik dacht, laat ik eens ff omhoog klimmen, Mark vond het verspilde energie dus ik ging maar alleen. Na een 10 minuten klauteren kon ik niet meer verder dus wilde ik naar beneden. Dan was nog helemaal niet zo makkelijk, helemaal toen het begon te regenen waren alle steentjes glad enz. Op een gegeven moment zat ik met 2 handen achter me rug (op 2 stenen) en mn voet ook ergens.. helemaal niet relaxed. Ik kon niet naar beneden omdat daar een schuine afgrond was van tig meter dus probeerde ik weer omhoog te gaan. Mark stond me een beetje uit te lachen (hij wist niet dat ik in een kut situatie verkeerde) terwijl ik met zweetdruppels om mn voorhoofd probeerde grip te vinden en omhoog te komen. Na een tijdje lukte het uiteindelijk toch om mezelf omhoog te duwen. Maar toen stond ik daar en wist niet echt wat ik moest doen, dus gooide ik maar mn tas naar beneden en mark hielp me naar een paadje waar ik 'gemakkelijk' naar benede kon. Met trillende benen, bezweet lichaam en een aantal schrammen stond ik eindelijk beneden. Na wat uitrusten gingen we weer fietsen richting hostel.

In de avond had mark erover dat hij eigenlijk nog wel een dag wilde blijven, dat had ik niet echt verwacht..maar ik ben wel blij dat we nog een dagje gebleven waren want de volgende dag was eigenlijk een van de vetste dagen van de reis.

Weer huurde we 2 fietsen en deze keer hadden we wel een kompas en kaart mee:D. We wilde graag naar het noorden, daar schijnt een waterval te zijn van 70 meter hoog. Na een paar uur fietsen kwamen we aan op de plek waar de waterval moest zijn. Dit zal zo'n 25km uit het centrum van chiang rai zijn geweest en de manier hoe mensen naar je kijken is heel apart maar toch wel mooi (een kijk-daar-heb-je-een-toerist-op-een-fiets-dat-zie-je-niet-vaak! gezicht).

Om eerst bij de waterval te kunnen komen moest je nog eerst een heel eind omhoog. Er was een trap en een stijl modderpad. Wij besloten maar om op het hele stijle smalle pad te fietsen met de gedachte dat we dan ook wel bij die waterval kunnen komen. Het was echt een hele mooie route en stukken van het pad waren ZO stijl dat je van de fiets af moest stappen om verder te lopen (heel vermoeiend ook), na een tijdje hoorde we achter ons een scootergeluid en op een gegeven moment zat de man vlak achter ons. Hij begon tegen ons te praten in het engels maar dit was te gebrekkig om het te kunnen begrijpen. Wij maakte m duidelijk dat we naar de waterval wouden en dat het pad toch wel erg vermoeiend is. De man bleef nog een tijdje achter ons aanrijden met de brommert en na een tijdje klimmen daalde we af. in deze niet echt stijle afdaling zag ik heel snel een zwarte slang voor mn fiets schieten.
Toen we bij een beekje aankwamen moest de man zijn scooter achterlaten en volgde ons te voet... wij waren al vooruit gefietst en na een tijd hoorde we een schreeuw en bleven we op de man wachten... toen ie ons eenmaal bereikte wees ie naar een hut niet ver van ons vandaan... hij wuifde naar ons om m te volgen naar zn bamboehut... eenmaal binnen gingen we op de grond zitten en er kwam ook op dat moment een vrouw (misschien zijn vrouw maar dat zullen we nooit weten) die een vis ging klaarmaken. Op het zelfde moment begon de man bamboe te snijden en Mark besloot om hem daarmee te helpen. Zit je daar dan in de middle of nowhere in een bamboehut bamboe te snijden onder zeer krakkemikkige communicatie omstandigheden (en wij maar denken dat we de waterval zouden gaan bekijken). De vis was al bijna klaar maar buiten kwam er een hele zwarte wolk naar ons toe gewaaid.. de man probeerde wat duidelijk te maken en wij konden er wel uit opmaken dat het beter is om te vertrekken voordat het los begon te gaan. Na bedankt en doei in thai te hebben gezegd hadden we onze fietsen gepakt om weer terug te gaan (nooit wetend of die vis nou lekker zou zijn of niet).

echt wel beter dat we voor de regenbui van het stijle pad zijn wezen afdalen, het pad was nu al aardig glad... laat staan met een flinke regenbui... en toen begon de pret... ergens in het midden van de afdaling hoorde mark (voorop) het geluid van takken en dacht dat ik van het pad was geraakt en in de bosjes was beland... dit was dus niet zo dus mark keek door de bossen heen om te kijken wat het geluid dan wel veroorzaakte en zag dat het op een kleine zwarte aziatische beer leek die synchroom aan mijn snelheid rende op zo'n 30 meter afstand... ik kwam naar beneden geraced en zei: WEGWEZEN! HIPPOS! op dat moment stonden we stil en keken naar de zijkant waar een hele kudde vee (we zijn er nog steeds niet over uit wat voor beesten het nu waren. een kruising tussen een hert en waterbuffel misschien) die daar maar stonden te staan en niks te doen (zoals een kudde vee dat hoort te doen). Door de hectiek van de kleine zwarte aziatische beer :P en hippo's :P wouden we zo snel mogelijk van de berg af en dat deden we dus ook... erg extreem afgedaald met soms een beetje teveel risico.

En nu komt het... de hele reis stond in het teken van de waterval maar toen we het bovenstaande achter de rug hadden en eenmaal beneden waren geraakt -bek af en vol met adrenaline - liepen we de trap op die naar de waterval zou leiden.. maar dit was zo saai dat de hele waterval ons gestolen kon worden en zijn we weer verder gefietst...

Een paar km verder even gestopt om wat drinken en suikers naar binnen te werken om vervolgens weer een stijle berg (en weer modderpad) te beklimmen... omdat eerder al was gaan regenen was dit pad aardig glad maar het was goed te doen aangezien dit pad niet zo asociaal stijl was dan de eerste die we bestegen... dat nam niet weg dat het pad in aardig slechte conditie was. dit werd veroorzaakt door de erosie... diepe geulen midden in het pad... dat maakte afdalen ook een stuk gevaarlijker en dus BETER! Tijdens de afdaling was het enig goed stukje pad wat niet door erosie was vervormd het uiterste rechter stukje.. dit was extreem dichtbij de afgrond!! geeft je een goeie kick!

Toen we dat allemaal achter de rug hadden een volgend winkeltje wat spul gekocht.. en de eigenaresse (hadden eigenlijk een foto moeten nemen) had een hele mooie kaasschaaf op dr hoofd... dit in combinatie met een zwart gebit zou dat toch een mooi plaatje hebben opgeleverd... maar helaas

Na dit alles weer teruggefietst en zwaaar hard gechilled op onze laatste avond...

In het hostel hebben we nog een Nederlandse uit Utrecht ontmoet. zeer spontaan en tof... en nog 2 meiden uit zachte g land maar waren blij dat die snel weer weggingen.. brrrrr wat een figuren...

Er was ook nog een Australisch stel en de manier hoe mark over Australie praatte deed ze hun eigen land missen..

De volgende dag zijn we van Chiang Rai naar Chiang Khong gereden met de bus...ook weer zoiets, we waren erg lang bezig met afscheid nemen van Phao (bezitter van Pam's Guesthouse) en Fleur (uit utreg dus) zodat we pas begin van de middag naar de busterminal gingen. We komen aangelopen, een man roept..willen jullie naar Chiang Khong, de bus vertekt over 1 minuut hurry hurry. Zo gaat het eigenlijk al de hele reis, niks plannen, we zien het wel en alles loopt precies goed.

Tijdens de busreis hadden we besloten om met de boot over de mekong river naar Luang Prabang te varen. Eenmaal aangekomen in Chiang Khong met de pont over de rivier naar Huay Xai (laos). Na het halen van een visa meteen avondeten.. van reizen krijg je erg veel honger. Volgens Mark praat ik teveel over eten. Als hij vraagt: Nico ben je moe? dan antwoord ik: nee, maar ik heb wel honger:D
We aten in een indisch restaurant en het eten was smerig lekker, echt daar kunnen de thaise mensen nog wat van leren..ik heb nog nooit zo lekker vegatarisch gegeten:D. In de hostel hadden we de homokamer met roze satijne gordijnen. De bedden hadden we naar elkaar toegeschoven vanwege de 2-persoons klimboe. Ik denk dat de eigenaar van de hostel gedacht had: JAA HAD IK HET TOCH GOED GERADEN!

De volgende dag gingen we niet naar Luang Prabang met de boot maar naar naar Luang Nam tha met de minivan (ook gewoon zeer snel de plannen gewijzigd... lekker implusief). We vertrokken niet eerder voordat de hele minivan volgepropt was, dat duurden wel eventjes. Eenmaal vertrokken zaten we met zijn 19 mensen in het busje, echt te grappig..de bestuurder toeterde iedereen van de weg af..zo trots was hij! Na een paar uur rijden moest ik weer zeer nodig naar de wc. Ik dacht bij mezelf, 100 keer liever op de fiets 120 km reizen dan uren lang je plas moeten inhouden. paar minuten later stopte we (met een ratelend geluid) in the middle of nowhere. EEEEINDELIJK plassen.. na een half uur was het busje gerepareerd (fieuw...hoeven we niet te lopen).

Onderweg kotste er nog een kind 6 plastic zakjes vol, ik bood hem water aan, hij wilde het aannemen maar dat mocht niet van papa. Stom stom stom, ik had het wel ergens gelezen maar op dat moment denk je daar gewoon niet aan. Het is niet gebruikelijk om kinderen iets aan te bieden, het moet eerst aan de ouders gegeven worden en die geven het aan hun kind.

Na een lange rit kwamen we aan in Luang Nam Tha. Standaard ritueel: eerst eten en dan hostel regelen. Mark ging een uurtje chillen en ik huurde voor 1 uurtje een fiets. Ik fietste mooi tussen de rijstvelden, veel mensen waren klaar met werken en liepen vermoeid naar huis.

In de avond nog een paar Beerlao gedronken, we kwamen een Duitse jongen tegen waar mark al mee gepraat had. Met deze gast zijn we later nog naar de karaokebar gegaan waar hij met 2 meiden had afgesproken. Na een kwartier zat mark al aan een andere tafel vol met Lao mensen. Een van sprak hem eerder aan en vroeg of ze een Engels gesprek met m konden voeren.

Zelf heb ik nog wat lauwe biertjes gedronken met die 2 meiden en gast. De meiden zaten er al een paar maanden (op dezelfde plaats) en spraken al een aardig woordje lao. Ze waren van plan over een week een trip te maken naar een bepaalde stam hier in deze provincie, ze vroeg of wij ook mee wilden. Jammer genoeg hebben wij daar niet de tijd voor om zo lang te wachten.

De volgende dag met een katertje uit bed.. goed ontbeten met jankende kinderen op de achtergrond (Camping in Frankrijk stijl). Voor die campinggevoel ga ik wel naar Frankrijk, dus we zijn uitgechecked en ingechecked in een andere hostel in dezelfde straat.

In dit hostel hadden ze een heeeeeeeeeeeeeeeeeeel sketig hondje, en 3 meiden die de hele dag voor de tv zaten. Om toch wat te doen hadden we 2 fietsen gehuurd en maar een kant opgefietst.. na 249 heuveltjes hadden we er genoeg van en begon het nog eens KEIHARD te regenen, echt heerlijk:D. Eenmaal terug in het hostel ging mark een slaapje doen, ik trok andere kleren aan omvervolgens weer te gaan fietsen..want dat vind ik lekker!

Daarna het internetcafe ingeweest om dit verhaal te typen... was nog helemaal niet af maar stond er al wel... nu de verbeterde versie met aziatsiche beer en hippo...

Na internetcafe wou Mark een biertje doen... we besloten om weer naar de karaokebar te gaan maar zo ver zijn we nooit gekomen... Mark was het hostel al uit en zat bij de buren waren we al eerder gegeten hadden (ook indisch) en zat nu binnen (voor hun is het gewoon de woonkamer) met een biertje voor zich... dit indisch restaurant wordt gerunned door een indische gozer met zijn vrouw en zijn zusje... allemaal erg jong ook / rond de 20 jaar...

Hun kwamen evenlater bij ons zitten en de indische gast bood ons whiskey aan. Dit was geen huistuinenkeuken whiskey.. neej dit was maagverbrandende groene lao-lao whiskey (ik noem het spiritus). Even "een biertje doen" veranderde in een zatte avond maar zeer gezellige avond.

Vandaag is het weer revalidatiedag met zeer weinig activiteiten. Hier net even het verhaal afgemaakt en echt 5 minuten geleden kwam Mark het australisch stel wat we in Chiang Rai hadden ontmoet weer tegen... ZO toevallig ook weer... kilometers verderop in een ander land waar al niet eens zoveel toeristen zijn kom je hun tegen... de wereld is WEL klein.

Dat was het wel zo'n beetje. Ga er maar goed voor zitten.

grtzzz

Nico & Mark