The Adventuras Twins

Het is wel heel erg lang geleden dat ik een verhaal heb geplaats, het is schandalig. Meerdere keren heb ik geprobeerd wat te schrijven maar zonder succes

Op het moment zit ik met mijn kont in Lima. Het is een van de grootste steden van Zuid-Amerika, dat is wel even wennen voor deze dorpse jonge. Ik trap er elke keer in, ga ik een rondje lopen, en kom ik pas 10 uur later terug. Op het moment verblijf ik en La Victoria, een van de achterstandswijken, ik betaal voor mijn kamer 20 dollar voor 5 nachten. De badkamer stinkt naar pis, ik heb ¨vrienden¨ gemaakt met een junk (no worries mamma), de kakkerlakken lopen over het plafond, de jongen van het hostel probeerd mij te bekeren tot het christendom en de vrouw van het hostel probeerd op verschillende manieren mij een soort Herbal Life producten te verkopen. Nog geen dag in Lima had ik al vals geld in mijn portomonne, waardoor ik 36 km heb moeten lopen om terug te komen naar mijn hostel. En het rare van dit alles is dat ik het allemaal geweldig vindt...dit is nou reizen.

Even een korte samenvatting van de landen Nicaragua, Costa Rica en Panama.

In Nicaragua ben ik niet heel erg lang gebleven, er is nog veel wat ik nog niet gezien heb, het is zeker nog een bezoekje waard. Mijn bus naar Costa Rica vertrok 5 uur in de morgen vanuit Managua, dus ik moest verplicht een avondje overnachten in de grote boze stad. Zonder spijt want ik kwam terecht bij een gezin die twee kamers te huur hadden. De vrouw des huizes was erg aardig, we hebben heel veel spaans gepraat. Ik heb zelfs geholpen als tolk voor een toerist.

Costa Rica
In de bus naar Costa Rica was ik omringt door Israelische tienermeiden. Ze waren net klaar met hun jaartje in het leger spelen. Veel Israeliers gaan daarna een jaar reizen voordat ze gaan studeren. Bij de grensovergang maakte ik kennis met een Japanse jongen. Zijn naam ben ik vergeten maar het betekende I Go My Own Way...en dat deed hij. Hij was van Guatamala naar Ecuador aan het reizen in 3 weken tijd, dat is onwijs snel! Met gebrekkig Engels en Spaans...ik vond het hilarisch! Aangekomen in de hoofdstad San Juan deelde ik een kamer met 2 Oerhollandsche jongens, met ze wat gegeten en gepooled.

Van San Juan ben ik naar La Tortuguero (plek van de schildpadden) gegaan aan de Caribische kust. In de LP stond dat er mogelijkheden waren om te pinnen, niks van dit was waar. Dus met 20 dollar moest ik rondkomen. Het was vanaf aankomst aan het regenen, kinderen waren aan het (water)voetballen, het water kwam tot hun knieen en ze hadden de grootste lol. Het was erg aangenaam temperatuur dat maakte het regen ook wat minder erg. Ik heb geen schildpadden gezien, maar op mijn weg naar een kruidenierswinkeltje voor mijn noodlesoep (meer kon ik niet veroorloven) zag ik een insect, groter dan een babyschildpad...echt gaaf! Een dronke man zag mijn interesse in het beest, hij raapte het op en direct kneep het insect zijn hele hand fijn. Na een rondleiding door zijn huis en voorgesteld te hebben kreeg ik de insect in een plastic zakje als cadeau. De volgende morgen ben ik weer naar San Juan gegaan. Hier heb ik de bus gepakt naar Puerto Jimenez aan de Pacifische kust. Hier heb ik met een groepje Nederlanders voor een dag het Corcovado national park bezocht, heel mooi met als hoogtepunt een Boa constrictor, ongevaarlijk want hij was een babyhert aan het verteren. Na 1 week Costa Rica had ik mijn conclusie gemaakt: Costa Rica is als mijn Ipod Touch; het is super mooi, maar ook erg duur en Amerikaans. Niet echt een backpackersland.

Panama
In Panama heb ik in het Noorden national park Amnistad bezocht, weinig bijzonders. Mijn verblijfplaats was wel erg gaaf. Het was een soort groot boswachterhuis, met allemaal dierenvellen aan de muren en dieren in sterk water. Om 4 smiddags uur zei de boswachter, tot ziens fijne avond, en ik had het honk voor mij alleen. Ik probeerde vuur te maken in de openhaard, maar door de hoge luchtvortigheid in het regenwoud was dat niet erg makkelijk. S´avonds verveelde ik me dus probeerde een plek te zoeken op de finale te kijken tussen twee voetbalclubs uit panama. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een gezin in de woonkamer, gezellig!.

Het rustige Noorden ingeruild voor het drukke benauwde Panama City, met veel tegenzin. Maar het was niet voor niks want ik heb daar binnen een dag een boottrip geregeld van Puerto Lindo ( Panama) naar Cartagena (Colombia). Zo snel als ik kon ben ik afgereisd naar het plaatsje Puerto Lindo. 5 dagen heb ik hier geluierd de hangmat, in het water gelegen met een harpoen om op onschuldige visjes te schieten (zonder resultaat), en nog meer ongein totdat de boot vertrok.

We vertrokken op een erg zonnige dag, de boot was gevuld met europeanen: 6 uit engeland, 2 oosterijk en een Franstalige Zwitser (Mike). De kaptein (Bryan, Amerikaan) legde uit over het reilen en zeilen. We moesten tweetallen maken voor de kook en afwasdiensten, ik was gekoppeld aan Mike, goeie naam! Onderweg naar de San Blas eilanden werden we al snel vergezeld door dolfijnen. En voor het avondeten hadden we een dolphin fish gevangen (12.5kg), verse sushi!
De San Blas eilanden waren echt onbeschrijvelijk mooi! Mike en ik werden al snel the adventuras twins genoemd. Overal waar we voor ´t Ankertje gingen, sprongen we het water in en gingen we snorkelen met speargun of zwommen we naar een eiland om kokosnoten te openen.

De maaltijden waren echt helemaal top, een groot wonder..iedereen kon koken. En s´avonds werden de blikken bier opengetrokken. Na 3 dagen was het drankvooraad op en hebben we bier gekocht van een Kuna, in zijn kano kwam hij naar ons toe gevaren in zijn onderbroek, hij werd gekroond tot ¨the man without pants¨

Na de vier dagen was het tijd voor het echte werk. Ik heb het een en ander geleerd over het zeilen en heb twee nachten wacht gestaan. Dat vond ik ook wel echt heel vet. De hele dag heb je mensen om je heen, dus het is prettig om een moment voor jezelf te hebben; een beetje nadenken, zo nu en dan de autopilot corrigeren, het licht van fluoriscerende algen, het geluid en de geur van de zee, wachten tot de zon opkomt.

De kaptein was trouwens een redelijk grote lul, niet dat je denk dat alles perfect was :P Hij was gewoon niet gemaakt voor dit baantje, een goeie kaptein maar een verschikkelijk onsociale man. Het zou ook liggen aan cultuurverschil; 1 amerikaan en 10 europeanen botst.

Ik zou graag de fotos laten zien maar in Ecuador ben ik mijn camera plus alle SD-kaarten ¨kwijtgeraakt¨ of gejat.