De laatste 3 weken

Het is echt ongelovelijk voor mij om te bedenken dat ik pas 3 nachten weg ben, het leken wel 3 weken!! Misschien komt het dat ik constant onderweg ben, nieuwe omgeving, waardoor je geen tijd hebt om aan alles te wennen waardoor je constant nieuwe prikkels ervaard.

Vanmorgen ben ik wakker geworden op de bank van Ylvie, maken jullie maar geen zorgen ik ken haar via www.couchsurfing.org.

-Ylvie is een 22 jarige studente Naturopathy ( het helen van mensen door natuurlijke kruiden, masage reiki etc ) en had dit geschreven op haar profiel:"life is to magic so i would like to inner the magic of life through all the great experiences that comes on the way, but also by making it magic just like fairytales..."- Ik vond het allemaal iets te vaag.

Ze heeft mij gister avond Nicè by Night laten zien. Het was heel mooi maar ik had haast geen tijd om van "the view" te genieten want we waren eigenlijk constant aan het praten. (over onze reizen die voornamelijk heel basic waaren maar dat je geniet van de omgeving, mensen etc etc.)

Uiteindelijk gingen we bij een eettentje zitten en bestelde socco (typisch Nicè,een soort pannenkoek gemaakt van kikkererwten,very nice). We hebben nog op de terugweg gepraat over Whatever Works, film van Woody Allen. Een film die ik 3 dagen geleden gezien had in Reims waar ik nog steeds aan het nagenieten ben, zo"n goede film... en dan is het heel fijn om daar over te praten met iemand, helemaal goed dus (ze had hem 2 keer gezien een week geleden).

Eenmaal op de bank sliep ik echt binnen een minuut want de vorige nacht had ik slecht geslapen in de trein van Reims vaar Nicè, jaaaa de trein... het liften ging niet bepaald zoals toen met Elvira.

Mijn reis begon op een regenachtige zondag morgen met hoofdpijn van een verlengde kater (misschien ook wel verkoudheid) waardoor ik ook niet goed geslapen had. Ik had er eigenlijk al niet echt veel zin in, maar toch langs de E19 staan met bordje: Zuiden. Na een hele lange tijd wachten stopte een jonge van ±25 genaamd Remco Rije. Hij vroeg hoelang ik er al stond, keek naar de klok: 15minuten (alleen wachten lijkt veel langer dan als je met zn 2en bent). Remco moest tot Den Haag en was ook niet van plen verder te Rije. In de 19km lange reis vertelde hij dat hij ook een keer gelift had, maar toen ik vroeg waar naartoe moest hij heel lang nadenken en bekennen dat hij het niet meer wist ?!?!?!? Daarna stond ik langs een redelijke drukke weg waar zelfs veel Belgen langs reden, dus ik dacht dat het wel goed zat. Na een half uur, niks, pak melk gehaald, weer terug, nog half uur..niente.

Ik had het gehad, ik heb verdomme vakantie, heb er 11 maanden hard voor gewerkt dan ga ik niet ongelukkig langs de kant staan. Rond 2 uur smiddags heb ik manderijnen gekocht op de brusselse markt en 18:30 kwam ik aan in Reims. Ik was moe van de reis, beetje teleurgesteld dat het niet per lift was al met al: een beetje droevig. Ik heb een kamertje gehuurd bij Monopole Hotel (vanwege de 1 ster die het bezat) en ben daarna wezen wandelen, tot ik niet meer droevig was dacht ik bij mezelf. Daarna een kaartje gekocht voor de film: Whatever Works, en daarna slapen. De volgende dag werd ik om half 8 wakker, spullen gepakt en naar een (voor mij) logische plek gegaan om te liften. Ik heb er 1 1\2 uur over gedaan om er te komen, nog niet ontbeten want had geen honger. Ik kwam onderweg nog de partyboot tegen van Reims (zie foto)- dacht toen even aan hardwerkende Sonja en Hans van de Partyboot van Leiden.
En even later liep ik langs het toekomstige huisje van mijn vader (sluiswachter van beroep)(zie foto, waar denkbeeldige Marjolein de was doet). Ik vermaakte me wel hoor tijdens het loopje, onderweg nog een mes gevonden. Langs de berm nog wat natuur gefotograveerd (zie fotos).

En eindelijk stond ik waar ik wezen moest, met het bordje Sud (zuiden) in mijn hand. Na 5 min stopte er een vrouw en ik mocht instappen.

Ze sprak geen woord engels en reed naar Brussel, dus ik duidelijk gemaakt dat ik naar Sud (zuiden wil), na 5 min stond ik weer op dezelfde liftplaats. Na een 15 minuten gestaan te hebben schreeuwde er een vrouw dat het zuiden de andere kant op was... dat wist ik wel maaaaaaar:
ik stond bij afslag Nancy (oosten) maar deze snelweg splitsen richting Dijon (zuiden) en daarvoor had je nog een tankstation waar ik nog afgezet kon worden.
Het is lastig om dit verhaal allemaal duidelijk te maken op een klein stukje karton. Ik had honger, stopte met liften, ging weer terug naar Reims om stokbrood met kaas te eten. Trein geboekt naar Nice, ondertussen heerlijk gelezen in de tuin van de kathedraal van Reims en mijn artikelen gezen voor stage.. helemaal goed. Volgende dag (eergister) kwam ik vermoeid aan in Nicè want ik kon niet goed slapen. Direct naar het strand gegaan (die jammergenoeg bezaait was met grote keien) waar ik tot 12 uur heb liggen bakken, ben ook al aardig bruin. Daarna liep ik richting een berg (Lydie begreep niet welke ik bedoelde, want ze kent geen berg aan de kust bij nice, voor haar is het een heuveltje) waar ik naar boven ben gelopen waar tot schrik een groot speeltuin geplaats was, hier heb ik paar uurtjes gelezen en ben daarna richting het apartment van Lydie gelopen en vanaf toen heb ik al beschreven (Nicè by night).

Vanmorgen vroeg wakker geworden door het verkeergeluid en geur van warme broodjes van de onderbuurman (de bakker). tot 10 uur gewacht tot ylvie wakker was, daarna geluncht met haar en nog gepraat over DE MAROKANEN in onze beide landen. Daarna heb ik de bus genomen naar Menton waar jeanette (mijn tante) mij opgehaalt heeft van de bushalte. Met jeanette heb ik nu een paar uurtjes gepraat, met Bruno (mijn oom) een half uurtje gejogged in de bergen) en nu zit ik op het dakterras en het word nu donker, het is echt schitterend.