Flank de Boa

We zijn vandaag na een drukke dag aangekomen in een klein plaatsje ten zuiden van Hanoi, Hinh Binh. Het was in eerste instantie niet de bedoeling dat we hier zouden eindigen, de bestemming was eigenlijk National Park Cuc Phuong.

We hebben geprobeerd om op ons eigen houtje met het openbaar vervoer vanuit Hanoi naar het National Park te komen, maar dat blijkt erg lastig te zijn. Het eerste opstakel is de taal, dit is het eerste land dat ik bezoek waar communiceren heel moeizaam geschiedt. Een gemiddeld gesprek gaat als volgt; Where you from ?, Holland , Ohh Ollanda!, Van Basten!, Koeman, Flank de Boea.
Na een busrit van 2 ½ uur kwamen we in Hinh Binh aan en werden gedropt naast een grote weg. De eerste persoon, genaamd Luan, die ik aansprak was erg behulpzaam, hij had een app waarmee je gemakkelijk en snel kan vertalen. Hij heeft ons naar de juiste bus geleid zonder problemen. Maar de bus zette ons uiteindelijk af (letterlijk en figuurlijk) bij een plek 30 km van het national park vandaan..dat hadden we niet verwacht want het zou ons eigenlijk heel dichtbij moeten brengen. Vermoelijk had hij een dealtje gesloten met de taxichauffeurs want die stonden ons direct op te wachten = een ongemakkelijke situatie. Ze begonnen met een bod van 500.000 Dong (om aan tegeven hoeveel dat is in vietnam, voor 30.000 heb je een simpele maar volledige maaltijd), wat uiteindelijk naar een redelijke prijs ging naar 300.000. Maar we hadden er geen goed gevoel bij.

Wat er ook nog bij komt kijken, Elvira is een week geleden gebeten door een kat, en gekrabt door een hond (hoeveel pech kan een mens hebben). Dit moet goed behandeld worden omdat er veel rabies voorkomt in deze provincie. Dus om nou naar een moeilijk begaanbaar gebied te gaan is misschien wel leuk, maar zeker niet verstandig. Daarom pakte we vervolgens de eerste bus weer terug naar Hinh Binh.

Onderweg waren er hele mooie landschappen te zien op de momenten dat ik over mijn dwarsligger (het Diner, Herman Koch) heen keek. Uiteraard de mooie rijstvelden waar Vietnamese hard aan het werk zijn, tot hun knieen in het water met puntige hoeden gemaakt van bamboe, net echt! Langs de weg veel communistische propaganda billboards, wat er op staat kan ik niet lezen maar de posters spreken meestal voor zich. Ook waren er veel begroeide rotsen.